دیو و پری و اهرمن، اولاد ِ آدم ، مرد و زن دارند این سِـر در دهن؛ الله مـ.

سال 23 هجری

جلسه ای با حضور شش نفر از بزرگان و یک سوال از آبروی خدا.

آیا به روش سه نفر پیشین و این کتاب عمل میکنی؟

سکوتی کوتاه به اندازه یک پلک زدن و نگاه به آسمان و عبور از همه ی رنگهای دروغین

.

.

.

.

.

.

گاهی لحظه ها و خالق آن بوی ابدیت میدهند

 

پی نوشت: آهای نیچه ، تاریخ خوندی اما کور بودی و خدا را روی زمین ندیدی! 

خدا هیچ وقت نمیمیره حتی اگر فرقش شکافته باشه.

 

اعتراف: قدیم ترا ، اون وقتا که کمی آدم تر بودم  ، فکر میکردم اگر من هم در موقعیتهای مشابه سال 23 هجری قرار بگیرم خیلی راحت میتونم چشمامو از چیزی که میخواد با دروغ  نتیجه بشه ببندم و از لبه تاریکی بگذرم. راحت بگذرم.

نمیدونم ، شاید اون روزا که کوچه دلم گاهی بوی باران میداد میتونستم اما

اما روزگار گذشت و گذشت در زمانی نه چندان دور ، من ِ پر ادعای ِ هیچ را گذاشت در مرز انتخاب.

و من

لحظه ای درنگ و همه رنگ!

 

خدایا شکرت که همیشه موقعیتهای رو پیش میاری که بفهمم و بیشتر باور کنم باور همیشگیم رو ------> کلیک